|
Vliegvissen in Slovenië
Ik word wakker door een vreselijk gepiep. Ik realiseer
me plotseling dat het m’n wekker is en dat het
zaterdag 20 september is! Na bijna een jaar van
voorbereiden vertrekken we zo dadelijk richting
Slovenië. Met veertien man van vliegvisafdeling
“De Mug” (van de Haarlemse Hengelsportvereniging)
gaan we ruim een week vliegvissen in de Sava,
één van de mooiste forelrivieren van Europa. In
vijf auto’s rijden we vandaag linea recta naar
Bohinj, de streek waar ons pension staat, zo’n
slordige 1200 kilometer vanaf Haarlem. Slovenië
is het meest noordelijke land van het voormalige
Joegoslavië en grenst onder andere aan Oostenrijk
en Italië. De route erheen loopt ook door Oostenrijk.
Bohinj, het deel van Slovenië waar we verblijven
is qua landschap te vergelijken met de hooggebergtes
van Oostenrijk, maar dan ruiger en oorspronkelijker.
De rivieren zijn kalksteenrivieren en stromen
op de meeste plaatsen door beddingen van witte
stenen. Het water kleurt onder meer door dat gesteente
op veel plaatsen prachtig groenblauw. De reis
voorloopt voorspoedig. Met mobiele telefoons hebben
we onderweg contact met de andere auto’s. We zijn
om halfvijf vanochtend gaan rijden. Zonder noemenswaardige
problemen bereiken we de grens. Steven blijkt
geen paspoort te hebben, alleen een toeristenkaart.
Maar die is niet geldig voor Slovenië. Dus even
zitten we in de rats. Maar de controle stelt niet
veel voor en met een diepe zucht van opluchting
rijden we het land binnen. Door een wonderschoon
landschap van bergen en bossen bereiken we onze
bestemming. Bohinj, een streek die voor een groot
deel nationaal park is en waar nog beren en wolven
voorkomen.. en waar de afgelopen dertig tot veertig
jaar nauwelijks iets veranderd is. En zo lang
komen mijn broer en ik hier al.
Het is halfvier in de middag als we in ons pension
aankomen. Binnen ruim een uur komen ook de andere
auto’s één voor één over het hobbelige pad aanrijden.
Iedereen is veilig ter plekke. Dus de kamers inruimen,
een goeie borrel en aan tafel…, maar eerst natuurlijk
even naar het begin van de rivier lopen. Vlakbij
ontspringt de Sava, hoog in de bergen. Hier, achter
ons pension mogen we niet vissen in de rivier,
het is een reservaat. Maar mooi… Het water heeft
die onbeschrijfelijke blauwgroene kleur. De rotsen
eromheen donker, wat nevel boven het water. In
het glasheldere water (je ziet helemaal geen water)
zwemmen enkele mooie forellen. We gaan de volgende
ochtend eerst op verkenning. We willen de andere
leden van onze ‘expeditie’ de hotspots van de
rivier laten zien. Na het eenvoudige, doch voedzame
ontbijt rijden we naar de rivier. Langs onze verblijfplaats
stroomt de rivier uit in het meer van Bohinj.
Fantastisch helder en zeer diep water tussen donkere,
hoge bergen. Aan het eind van het vijf kilometer
lange meer komt de rivier onder een brug door
weer tevoorschijn. Na een paar kronkels verdwijnt
hij weer, nu in een diepe kloof. Deze is ongeveer
500 meter lang, je kunt er niet vissen. Het water
is er diep en stroomt rustig maar snel tussen
hoge rotswanden. Vis zien we genoeg, ook zeer
grote exemplaren. Het water is zo helder dat je
met gemak meters diep kunt kijken. Behalve beekforel
en vlagzalm (tot 50 cm +) komen hier de regenboogforel
voor, die zich inmiddels ook op natuurlijke wijze
voortplant en de donauzalm. Op verschillende plekken
zijn ook kopvoorns te vangen. Verder zijn in deze
omgeving nog vier andere rivieren, waarvan de
Soca de meest tot de verbeelding sprekende is.
Hier komt nog de zogeheten ‘marmorata’ voor, een
gemarmerde roofforel die aanzienlijke gewichten
kan bereiken. Maar vooral een prachtige vis om
te zien. We kunnen meer dan twintig kilometer
van de Sava bevissen met onze vergunning. Waar
tref je dat nog? Prachtige afwisselende stukken,
op de ene plaats stroomt het water door diepe
ravijnen, op de volgende zijn mooie stroomversnellingen
uitlopend in rustige pools. Dan is er nog een
stuk waar het verval zeer groot is, voor de liefhebber
van ‘white water’. Keus genoeg, en ondanks dat
er veel vissers uit vele landen komen om te vliegvissen
is er ruimte genoeg en hoef je niemand tegen te
komen. Voor mijn broer en mij is het alsof we
nooit zijn weggeweest, voor ons is Bohinj ook
een soort ‘thuis’. Als we de belangrijkste stekken
hebben laten zien regent het. Toch gaan we vissen,
daar zijn we voor gekomen. Die zondagmiddag staan
we bijna allemaal op een stuk van de rivier dicht
bij elkaar. Even de kunst afkijken, er zijn mensen
bij die nog nooit op een rivier hebben gevist.
Svend vangt al direct een aantal forelletjes.
Ondertussen gaat het steeds harder regenen. Wij
krijgen een angstig voorgevoel: het enige waar
ik altijd bang voor ben als ik in het buitenland
ga vissen in stromend water is veel regen. Daardoor
kleurt het water vaak bruin en stijgt het. Kleuren
doet het water hier echter nauwelijks, het wordt
alleen een beetje melkachtig. Dit wordt veroorzaakt
door de kalksteen van het gebergte. En regenen
blijft het! De hele dag. Om een uur of vier vinden
de meesten het welletjes, door- en doornat gaan
we naar ons pension. Er is wel vis gevangen, maar
niet om over naar huis te schrijven. Als de laatsten
binnenkomen wordt ons voorgevoel bewaarheid: “Het
water is zeker een meter gestegen!”, krijgen we
te horen. Dat betekent een grote tegenvaller,
vissen is dan nog maar nauwelijks mogelijk. De
rivier in waden gaat niet, voor je het weet ga
je onderuit. Enkelen van ons hebben dat aan den
lijve ondervonden. Je leert meteen de kracht van
het water niet te onderschatten. De volgende dag
lijkt het wat minder met de regen. Iedereen gaat
op pad, als je goed zoekt zijn er wel wat plaatsen
te vinden waar het water wat rustiger stroomt.
In een bocht, achter een omgevallen boom of achter
wat rotsblokken. Opnieuw wordt er vis gevangen,
maar het begint ook weer te regenen. Dinsdag idem
dito. We besluiten om langs het meer te gaan vissen.
Maar het water staat zo hoog, dat vissen ook daar
vrijwel onmogelijk is. De stemming daalt, het
water stijgt. Onvoorstelbaar zoveel water als
er door de rivier dondert. Gelukkig stijgt elke
avond de stemming ook rap. Na een stevige maaltijd,
een goed glas wijn of schnaps worden de ervaringen
uitgewisseld tijdens het binden van vliegen. Maar
als woensdagochtend het wederom pijpenstelen giet,
is voor sommigen de maat vol. Drie man van de
groep besluiten huiswaarts te keren. En dat hebben
ze geweten… Nog geen uur zaten ze in de auto toen
het droog werd. De wolken losten in no-time op
en de zon brak door. Laten m’n broer en ik met
Steven en Dennis nu net die ochtend naar vrienden
in Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië, zijn
gegaan. We wisten niet hoe snel we weer naar Bohinj
moesten komen. Waadpak aan, naar de rivier en
vissen. Ook de anderen waren al weer druk aan
de gang. En gevangen werd er ook, en nu goed.
Natuurlijk stond het water nog hoog, te hoog.
Toch kwamen er al snel meer plekken waar te vissen
viel. De volgende dag stond er een stralende zon
aan de hemel en was het gewoon warm. En, veel
belangrijker, het water was behoorlijk gedaald.
Die middag hebben we op één plek ons werkelijk
klem staan vangen. Iedereen ving vis, sommigen
veel, heel veel. Dennis was daarvan een goed voorbeeld.
Met de droge vlieg ving hij de ene forel na de
andere. Een beetje jaloers geworden -ik ving namelijk
niet zo veel- ging ik steeds een beetje dichterbij
hem staan. Hij schoof een stukje op. Ik weer een
stukje verder. Zo ging dat een tijdje door. Alleen,
hij bleef vangen en ik niet. Even kijken naar
zijn vlieg, ik had precies dezelfde aan mijn leader.
Weer proberen, slechts een enkele aanbeet. Blijkbaar
kreeg hij toch een beetje medelijden met me, want
hij stopte met vissen en kwam naar me toe voor
een praatje. Achteloos legde hij z’n hengel over
de schouder, de lijn los bungelend daar achter.
“O, wacht even, ik heb er weer één”. Het was ongelofelijk,
maar waar Dennis zijn vlieg ook deponeerde, er
ging een forel aan hangen. Bij elkaar hebben we
enkele honderden forellen gevangen op een stuk
rivier van misschien tweehonderd meter lang. Ook
de andere dagen bleef het weer goed en het water
dalen. Al met al kunnen we terug kijken op een
zeer geslaagde week. Veel foto’s zijn er gemaakt
en een eerste ’reünie’ hebben we al gehad. Eén
van ons heeft zelfs een heuse, zeer professioneel
uitziende film gemaakt. Binnenkort zal deze via
onze website zijn te zien. Een film over hele
leuke groep mensen die één passie delen: vliegvissen.
Ralph Hoogervorst, voorzitter ‘De Mug’.
Info
Slovenië is in zo’n tien tot twaalf uur rijden
te bereiken. De afstand is 1200 kilometer. Om
binnen te reizen is een paspoort noodzakelijk.
De meeste Slovenen spreken Engels, de ouderen
alleen wat Duits en verder natuurlijk Sloveens.
Het betaalmiddel is de Sloveens Tollar. Je kon
altijd vrijwel overal met Duitse marken en guldens
betalen, of dat straks kan met de Euro weet ik
niet. Maar de kans is groot..
Overnachten
Pensions en hotelletjes zijn veelvuldig aanwezig,
de prijzen alleszins redelijk. Voor zo’n zestig
gulden per nacht per persoon heb je een kamer
met halfpension, dus ook de avondmaaltijd. Voor
adressen en prijzen en nog veel meer info kun
je deze website bezoeken: www.impel-bohinj.si.
Ook zeer veel foldermateriaal is daar te bekijken.
Heb je geen internet? Kijk of je via iemand kunt
mailen: imperl.bohinj@siol.net.
Vergunningen
Het vissen verschilt in prijs, er zijn catch-and-release
vergunningen waarop je dus geen vis mag meenemen.
Deze zijn het goedkoopst, ongeveer zestig gulden
per dag. De vergunningen waarop je wel vis mag
meenemen zijn direct veel duurder. Dan ben je
zo’n negentig gulden per dag kwijt. Het is natuurlijk
veel geld, maar niet duur als je kijkt naar vergelijkbare
rivieren in b.v. Oostenrijk. De vergunningen zijn
vaak via pensions te koop, maar ook bij het plaatselijke
toeristbureau. Ze zijn op naam en je koopt het
gewenste aantal dagen. Je kunt deze gebruiken
gedurende het gehele jaar. Dus heb je een dag
regen, dan kun je besluiten deze niet te vissen
en de dag te bewaren voor een andere keer tijdens
je vakantie of dat je het land bezoekt. Moet wel
in hetzelfde jaar.
Vissoorten
Beide soorten forel dus, waarbij het in 2001 opviel
dat we veel regenbogen vingen en veel minder bruine
forel. Tot een aantal jaren geleden was dat anders.
Toen ving je hoofdzakelijk de wilde forel. Op
de rustiger stukken met een grindbodem komt de
vlagzalm veelvuldig voor. Deze bereikt hier respectabele
afmetingen. Ik heb ze gevangen van ruim over de
vijftig centimeter. Dan komt hier nog de donauzalm
voor. Niet in zeer grote aantallen, maar hij wordt
tegenwoordig ook gekweekt om het voortbestaan
van de soort te garanderen. Ik heb ze helaas nog
nooit gevangen, wel gezien. Aan de hengel zal
het zijn alsof je een zalm drilt. Ze kunnen meer
dan een meter lang worden.
Beste tijd
De beste tijd om naar de Sava te gaan is zoals
op de meeste rivieren het voor- of najaar. De
maanden april, mei en juni en september zijn de
mooiste. Met natuurlijk wat kans op regen. Het
kan er ook goed koud zijn, er heerst een bergklimaat.
Hoogzomer zijn er behoorlijk wat toeristen, staat
het water zeer laag, zijn de forellen uiterst
schuw en hebben ze zich teruggetrokken naar de
diepere pools. Toch is er ook in de zomer goed
te vissen, ik heb dat zeer vaak gedaan. Vooral
de avondsprong is dan vaak zeer uitbundig en je
kunt in het uurtje schemer veel vangen. Maak je
toevallig een hatch mee van één van de insectensoorten
die er voorkomen, heb je geluk.
Materiaal
Omdat hier zeer grote regenboog en wilde forellen
voorkomen in redelijke aantallen, kun je daar
gericht op vissen. In de diepere pools ben je
dan het best uit met een 7/8 hengel met een drijvende
lijn met zinkende tip. De grote vissen zitten
diep. Gebruik een streamertje. Op de ondiepere
stukken vis je met een 4/5je. Drijvende lijn en
een nimf of droge vlieg. Zorg dat de leader lang
genoeg is, op sommige stukken is het water diep.
Vliegen
Natuurlijk moet je zelf ter plekke bekijken wat
goede vliegen zijn als je aan het water staat.
Maar een handvol aanwijzingen hierbij: caddis
zwart, deer hair caddis, bruine spinners, steenvliegen,
vele soorten nimfen, CDC-vliegen, vooral zwart,
streamertjes. Specifiek is een kleine gele vlieg,
gebonden als een caddisvlieg met geel hertenhaar
op een haakmaatje 12 – 16.
Bohinj
De streek Bohinj (spreek uit boggin) is fantastisch
mooi en ook zeer geschikt voor gezinsvakanties.
Er is zeer veel te doen, alle soorten bergsporten
die je maar kunt bedenken, maar ook rustiger activiteiten.
Het gebied wordt veel bezocht door wandelaars.
Er zijn hier zelfs een aantal wintersportgebieden.
Voor meer informatie kun je mailen naar ralphhoogervorst@planet.nl.
|
