|
Lopend langs de rivier ploegen mijn schoenen
het zand om en laat ik sporen achter zoals in
de verse sneeuw. Niet alleen mijn schoenen laten
sporen achter maar ook mijn geest. Bij elke stap
die ik zet laat ik een deeltje dagelijkse beslommeringen
achter mij. Pats, daar valt weer een stukje zorg
zonder dat je het door hebt. Het mulle zand dempt
het vallen waarna een golfslag door de stuwing
van een voorbijgaand schip alles terug neemt in
het water. Al lopende komt mijn geest tot het
gewenste nulpunt, ik weet niet of u dat kent maar
het is een punt waarbij je niet meer bewust denkt
maar alleen nog maar ontvangt. Ik noem het voor
het gemak het nulpunt maar u kunt er van alles
aan verbinden wat voor u past. Er zijn meerdere
manieren om dit punt te bereiken maar ik beperk
mij tot de waterkant. De natuur kan overweldigend
zijn waardoor mijn handen de hengel laten zakken
en ik mijn ogen optil voor al het moois dat mijn
gezichtsveld kan bevangen. Het wuifen van het
riet een meerkoet die zich het schompes werkt
om takjes te verzamelen , een torenvalk die bidt
of mijn vismaat die subliem staat te werpen. Het
kan allemaal de aanleiding zijn voor dat ene moment
waar het allemaal van je afglijdt. Zo ook die
dag dat ik mij langs de Merwede bevond voor de
allereerste keer. Ik kijk naar aanlokkelijke plaatsen
om mijn lijn te mogen draperen. Maar elke keer
ben ik me bewust dat ik verder kijk naar nog meer
plekken die mij in gedachte toe spreken. "Kom
hier". Na enig wandelen bedwing ik mezelf tot
een halt en betreed ik het water. Het moment dat
het water zich omsluit om de benen en er serene
rust in je lichaam stroomt. Stapje voor stapje
tot je daar bent waar je graag wilt zijn. In het
water weg van de harde ondergrond maar gedragen
wordend door het water. Ik kijk over de rivier
en ik volg de keerstromen in het water, stroomnaden
brengen mijn geest in een verminderde staat van
aandacht. Het dansende kabbeltje brengt mij tot
het nulpunt. En dan kan ik ontvangen en dan ontvang
ik ook de meest bijzondere zaken. Eén van die
ontvangsten waar ik niet op afstem maar die met
volle radio golven binnen komt, zijn "liedjes".
Ja, u hoort het goed liedjes, nummers, teksten,
muziekstukken. Dat op zich is niet zo vreemd zij
het dat de liedjes voor het merendeel worden gekenmerkt
door eenvoud. Zeg ken jij de mosselman, altijd
is ………, 1234 hoedje…………, schipper mag……….., en
het doet me zeer om te zeggen maar ook sjalalie
sjalala is wel eens gepasseerd. Maar ik kan me
enigszins berusten dat het niet alleen Nederlandstalig
is wat mijn brein vastgrijpt. Ook anderstalig
met deze simpelheid komt langs, was ig nog to
sakke hekke (sorry voor mijn Duits), unakitepa,
comone safa en ga zo maar door.
Na een reeks van liedjes die ik al dan niet in
mijn hoofd of hardop ten gehore bracht bekroop
mij de volgende gedachte. Rivier, rivier, rivier?
Welke nummers bevatten een rivier en u voelt hem
al en zo voelde ik hem ook,"het nulpunt". Many
rivers to cross, een reisje langs de rijn, River
deep mountain high, by the rivers of babylon,
cry me a River, moon River en ……euh….jaaaa en
euuhhhh en toen zat ik vast!!!. Daar waar de geest
eindeloos kan ontvangen liep ik die dag vast.
Van het nulpunt schoot ik in het pluspunt en werd
ik wakker uit extase waarna mijn oog op een onderdompelende
beetverklikker viel. De vechtende winde deed mij
even verlossen van de kwellende vraag die mij
het afgelopen uur bezig hield. Op de weg terug
naar huis nam de hunkering naar antwoorden af.
Maar alvorens ik het matras raakte om mijn geest
van Nul tot min 5 te brengen riep een heel klein
stemmetje, "waarom heet het een rivier en niet
een rivijf of een rizes…………………………slaap lekker,
welterusten!!.
Steven
|
|
|
