|
Het is inmiddels alweer ruim een jaar geleden
dat wij afscheid hebben moeten nemen
van Robbie.
We deden dat op een unieke manier en toen bleek
wel weer waar een kleine club
groot in kan zijn: vriendschap.
Zijn gemis is enorm.
Iedere keer als we weer op pad gaan voelt het
incompleet, zijn afwezigheid is nog altijd merkbaar
en pijnlijk.
Uiteraard hebben we voor Robbie ook een gedenksteen
laten maken.
Samen met Arend op de brugpijler van de Kamnobrug
was het plan, maar aangezien we tijdens onze Slovenië-week
een overvloed hadden aan regen, leek het plakken
van de gedenksteen op de brugpijler "in het water
te vallen".
Gelukkig was het de laatste dag zonnig en droog
(althans in de ochtend) maar door de hoge waterstand
konden we
de tweede pijler (waar nog steeds de steen van
Arend hangt) niet bereiken.
We besloten Robbie's steen op de eerste pijler
te plakken zodat we Robbie toch een mooi plekje
konden geven boven zijn geliefde Soca.
Het werd een zeer emotioneel moment waarbij ieder
weer een brok in zijn keel kreeg en menig traantje
werd weggepinkt.
Willem van der Aar blies hierbij op de jachthoorn,
die hij ondanks de emoties goed onder controle
hield.
Zijn klanken, die tussen de bergen bleven hangen
en boven het geklater van de Soca uitkwamen, gaven
een extra dimensie aan het geheel.
Robbie, Je was een begenadigd vliegvisser die
altijd zijn vis wist te verleiden maar ook jouw
film en fotografie dwongen respect af.
Je wist altijd een gezellige sfeer om je heen
te creëren en had een geweldig gevoel voor humor.
Vooral het laatste uurtje aan de bar was altijd
hilarisch.
Robbie, vis nu maar verder in hemelse wateren
en geniet van het uitzicht over de Soca.
Hein
Zij die dit goed hebben gelezen, hebben gezien
dat er een foutje is gemaakt, Robbie kennende
zou hij dit hebben weggelachen en gezegd: eikels
|
