Tijdens een gezinsvakantie in Kroatië, wandelend
door het centrum van het toeristische plaatsje
Pula heb ik hem ontmoet.
Ik zag hem hangen aan een rek net buiten de
winkel. Ik vond hem meteen top en nadat ik hem
had gepast wist ik het zeker, deze geruite, perfect
passende en uit Italië afkomstige cap mocht ik
niet laten liggen.
Nadat ik de verkoper een handje vol kuna's had
overhandigd was ik de eigenaar van dit fraaie
stukje confectie. Altijd wanneer ik ging vissen
zette ik hem op en al gauw raakte ik erg aan hem
gehecht.
Wanneer het koud was hield hij mijn kalende koppie
lekker warm en wanneer de zon hoog aan de hemel
stond te schitteren behoede hij mij voor pijnlijke
blaren. Door zijn klep kon er, in combinatie met
mijn polariserende zonnebril, geen hinderlijk
zonlicht mijn gezichtsveld verstoren.
In de loop van de tijd was hij één van mijn meest
geliefde vliegvis attributen geworden.
Groot was dan ook mijn verdriet toen ik hem na
een avond vliegvissen aan de Veerplas niet meer
in mijn auto zag liggen.
Uiteraard heb ik de parkeerplaats tot in den
treure afgezocht maar helaas te vergeefs. Ik ben
nu alweer dik een jaar verder en denk nog regelmatig
aan hem.
Slechts een paar foto's heb ik nog als herinnering
aan mijn goede vriend.
|