|
Zoals jullie weten, vis ik regelmatig in de Westbroekerplas.
In de plas zelf probeer ik, als er niet teveel
wind staat, op baars te vissen, soms vang je ook
brasem, gek genoeg (bijna) nooit voorn. Maar goed,
helaas dit seizoen nog niks, misschien is het
nog te vroeg.
Een plek waar ik eigenlijk altijd naar toe ga
als ik ter afsluiting van een visloze visavond
in ieder geval nog 1 visje wil vangen, zijn de
watertjes aan het Wilgenlaantje. Lastig vissen
hier. Meestal sta je vol in de wind (weliswaar
in je rug, maar toch), zijn de wilgen niet geknot,
dan vang je vooral heel veel wilg, de kanten zijn
hoog begroeid met riet en, last but not least,
ligt het water vaak ook nog eens behoorlijk vol
met waterplanten en flab. Als dat niet lastig
vissen is, dan weet ik het ook niet meer. Toch
ga ik er altijd even kijken of het er wil lukken,
want ondanks alles is het een ideale plek om met
droge vliegjes op voorn te vissen. Vooral tegen
het riet aan de overkant, heb ik in het verleden
aardige ruisvoorns gevangen. Je leest het goed;
In het verleden ....., want hoewel er ook dit
seizoen weer erg veel vis zwemt, zijn ze klein,
om maar niet te zeggen heel, heel, heeeeeeeeel
klein! Meestal vis ik hier met mijn favo 2-tje,
maar vanwege de harde wind met mijn 4-tje. Dat
werkte dus absoluut niet. Ik had het gevoel alsof
ik met het spreekwoordelijke kanon op een mug
aan het schieten was. Na minstens 3 miljoen gemiste
(schijn)aanvallen op mijn droge vliegje, was het
dan eindelijk raak. Ik ving ik er dan toch 1 en
dat was ook meteen de grootste van die avond.
Een 'kneiter' van een ruischvoorn van ...... nou
ik denk wel minstens 90 mm!!! (als het niet meer
was, 93 of zo) Gelukkig viel in de schemer de
wind weg en pakte ik mijn 2-tje, want ik moest
gewoon nog een paar van die kleine voorntjes vangen.
Eigenlijk best wel een beetje genant. Zo'n grote
kerel, met van die grote rubberlaarzen die vist
op van die pielvoorntjes van het formaat 'fritto
misto'(zie foto). Dat lijkt een oneerlijke strijd,
maar vang er maar eens eentje. Men zegt dat als
je kleine visjes kunt vangen, je grote vissen
zeker kunt vangen en volgens mij is dat ook gewoon
zo (ik wil het in ieder geval graag geloven).
Onzin of niet, Die hele kleintjes vangen vind
ik gewoon veel moeilijker. Er zijn er zoveel en
ze zijn zo snel. In mijn vliegendoosje heb ik
altijd nog een paar hele kleine vliegjes die ik
ooit van Rob Zandvoort heb gekregen (Rob, als
je dit leest; ik ben er bijna doorheen en houd
mijzelf aanbevolen). Hele kleine mugjes gebonden
op haakje 22 of zo. Super 'droge' vangertjes voor
de ruisvoorn en zeker voor die hele kleintjes.
Toch ook nu weer een miljoen gemiste (schijn)aanvallen,
steeds te laat. Omdat ik al aan de andere kant
van de schemer viste, zag ik mijn vliegje allang
niet meer. Uiteindelijk toch succes door niet
alleen mijn vliegje goed in de Gink gel te zetten,
maar ook mijn tippet. Dan de vlieg daar neerleggen
waar je in het resterende licht goed zicht hebt
op je drijvende tippet. De truc is nu om niet
meer te vissen op je vlieg, maar alleen op het
strak trekken van je tippet. Tsja..... en dan
vang je ze ineens achter elkaar. Ze waren 'los',
het water kolkte en het resultaat mocht er zijn;
'aan de lopende band' ving ik vissen van wel 30
of 40 mm, met een enkele uitschieter naar wel
een mm of 50!! Ik voelde me ineens meer een postzegelverzamelaar,
dan een vliegvisser!! De moraal van dit verhaal:
Natuurlijk hoef je met deze belevenissen niet
bij onze niet-vliegvissende medemens aan te komen.
'Duhh, wat is daar nou aan', kreeg ik thuis meteen
van mijn 18-jarige dochter te horen. Maar mannen,
..... wij weten dat het in onze nobele Vliegvisserij
helemaal niet om vangen gaat (ahum), toch? Het
is toch zo dat een bekend chinees spreekwoord
zegt: 'Niet de bestemming is het doel, maar de
reis'. Juist! En zo is het met vliegvissen ook.
Toch gisterenavond lekker de 'code' gekraakt.
Ruischvoorn tegen Van Schooten: 0-1. Lekker puh!
Vanavond weer.
|
|
|
.jpg)
