Ahr en Lenne  
   
 

Het is maandagochtend 15 juli 2019 rond half elf.
Ik kom aan bij viscollega Wim in Haarlem. Wij gaan op dinsdag, woensdag en donderdag vissen in de Ahr in Duitsland.
Daarna gaan we als toegift naar de Lenne bij Lennestadt-Saalhausen.
Wij hebben een hotel genaamd Pfahl geboekt in het plaatsje Wershoven.
Bij de Lenne hadden wij geboekt bij Landgasthaus Stoffels in Schmallenberg.
De vergunning voor de Ahr hadden wij besproken bij fam. Wenzel, Alte Hofstrasse 20 in het plaatsje Insul.

Wim stond al in de deur en had er dus zin in. Met een behoorlijk volle auto togen wij op pad. Ik zelf ben net in het gelukkige bezit van een nieuwe knie. En Willem moest het gezondheidstechnisch rustig aan doen. Vandaar het vertrek op een christelijke tijd. We gaan via Venlo en zijn er rond half vier.
We dachten eerst even de vergunning te halen, maar Wenzel bleek niet thuis. Dus dan maar inchecken in het hotel. Ook daar hing een kaartje aan de deur dat zij om 5 uur terug waren.
's Lands wijs, 's lands eer. Dan maar eerst even een mannenbiertje halen in een prachtig hotel dat wel open was.
Na een telefonische afspraak met Wenzel de vergunning geregeld. 30 Euro voor twee dagen is goed te doen. We parkeerden bij Wenzel en gingen lopend polshoogte nemen. Vanaf de weg zagen wij door de bosjes diverse vissen zwemmen en springen. Het zag er fantastisch uit. Hoopvol terug naar het hotel dat inmiddels weer toegankelijk was.

Alsof je een grote huiskamer binnenkomt. Mooie schone nieuwe kamers. Even opfrissen en naar het restaurant. Een biertje, schnitzel Jager stijl en bratkartoffeln. Dit is in Duitsland altijd goed. We sloten af met een karafje witte wijn.

De volgende morgen parkeerden we bij Wenzel en gingen optuigen. Uiteraard weer te veel hengels en reels mee. In het waad pak gestoken, met hengel, een rugzak vol vliegen, waadstok en schepnet naar de Ahr. Je kan kort na het bord (beginpunt van de stek) de rivier in, daar is een doorwaadplaats voor landbouwvoertuigen.

Daar even naar de overkant en langs de kant zoeken naar een open plek. Er is in dit stuk veel begroeiing. Maar niet lang daarna deed een open plek zijn intrede. Door de beschutting was er bijna geen wind. Aan de overzijde lag een lange rotspartij met een paar mooie poelen daarvoor. Ik ging met de nimf starten. Wim deed een droog vliegje aan de leader. Menigmaal zag ik vis op mijn nimf afkomen maar die trokken zich telkens weer terug. Ik had inmiddels al een stuk of 10 nimfen geprobeerd en ik hoor Wim ineens met een grote "Ja beet". Wim had een mooi visje aan de haak. Ik stopte even en pakte de telefoon om dit vast te leggen. Even later had Wim weer beet.

Ook Wim had al diverse vliegen geprobeerd. Ik ging toch maar een droog iets aanbinden en een tapse leader. Ik had een grote mier in de nimfdoos. Die dwarrelde op het water en ik zag twee grote vissen stijgen. De kleinste was het felst en stortte op de mier. Lekker gevoel om weer eens de hengel helemaal krom te hebben. Een mooie forel kwam langzaam naar de kant. De kop was er af en vol enthousiasme visten wij verder. Wim ving er nog een paar. Ik zag alleen maar stijgers en zwemmers. Ik kon een aantal keren vlak voor de vis mijn vliegje presenteren. Helaas geen interesse. Wim hoorde ik meerdere keren roepen dat hij missloeg. Zijn probleem waren de fanatieke kleine visjes. Zijn vlieg raakte het water en werd weggetrokken door kleine visjes. De grote vissen kregen geen kans. Wel heel veel vis gezien in deze diepe poelen. Het werd tijd voor een biertje uit de koeltas bij de auto en een broodje zalm en een broodje zelfgemaakte tonijnsalade. Omdat er veel begroeiing was zijn we met de auto wat verder stroomopwaarts gaan kijken. Na een paar honderd meter was een inrit met het bord verboden toegang maar vrij voor vissers. Dus wij het pad af naar de rivier. Een terreinauto was niet voorradig dus werd het een beetje lunaparken. Bij de rivier aangekomen zagen we dat ze net bezig waren om de heel zwaar begroeide walkant te maaien met een tractor en zwaar materieel. Maar wat zag deze plek er mooi uit. Zeker honderd meter walkant en een breed water ervoor. Tussen de begroeiing van bomen aan de overkant een grote kale rotspartij.


Ook hier zagen wij veel vissen zwemmen. Telkens twee of drie vissen die samen rondtrokken. Dat waren behoorlijk grote vissen. Wim had veel last van de kleine rotzakjes. Toch wist Wim een mooie vlagzalm te haken. Ik was natuurlijk weer met de nimf begonnen. Maar wilde dat na meer dan 10 verschillende nimfen staken. Plots kreeg ik een aanbeet van een grote vis. Hengeltje krom en de kracht van de vis was merkbaar. Vlak bij de kant schoot de forel los. Het was inmiddels tijd voor het avondeten. Wij hadden besloten om deze plek vanavond nog een keer te proberen, want in de avonduren gaat het los (dachten we). Midden in het kleine dorp Insul vonden wij een mooi hotel/restaurant met groot terras, genaamd Ewerts. Bijna het hele terras zat vol wat goede hoop gaf over de kwaliteit. Wat smaakt een klein tapbiertje toch lekker.

Voldaan gingen we terug naar de net gemaaide plek. Onder het genot van de geur van vers gemaaid gras werden de vliegen gepresenteerd. Echter zonder resultaat. We zagen van alles zwemmen maar bijten deden ze niet. Uiteindelijk gingen we ietwat teleurgesteld terug naar het hotel. Op de kamer nog een kleine versnapering waarbij de vermoeidheid merkbaar was. De volgende dag om half negen ontbijten en uitchecken. Op naar Insul. We parkeerder weer bij Wenzel voor de deur. In de ochtend weer naar de allereerste poel bij de rotsen. Deze dag had ik meer succes met de nimf. Maar bijna allemaal kleine vissen. Wim ving er weer een paar met droog. Ik ging ook naar droog maar dat werd meer vastzitten vanwege de beperkte werpruimte. Telkens was er interesse. Weer met de nimf zag je de vis erachter aan zwemmen. Het water is hier enorm helder. We hadden alle dagen schitterend weer wat het zicht nog mooier en duidelijker maakte. Plots kreeg ik een paar aanbeten op de roze nimf. Ving ik toch nog een visje. Wim had er natuurlijk alweer een paar gevangen. Het werd tijd voor een lunch en een nieuwe stek. Wij reden naar de gisteren nog gemaaide plek.

Wat een pracht omgeving en rust. Het enig wat stoorde was af en toe een motorcolonne op de weg verderop. Wij zagen heel veel vis. Ook veel grote vis, dik 60 a 70 centimeter. Daar gingen we op jagen. Meerdere keren vlak voor de neus de nimf of de droge vlieg. Ze waren bijna niet te verleiden. Ik had twee hengels opgetuigd zodat ik afwisselend met droog of de nimf kon vissen. Ineens werd mijn roze nimf gepakt door een grote kopvoorn. Die liet meteen merken dat hij niet van zins was op het matje te komen. Ik liet hem even uitrazen, waarna hij rustig naar de kant getrokken kon worden. Deze prachtige jongen kon ik even later onthaken. Daarna had ik nog een stuk of 8 kleine vissen gevangen. Rond de klok van 4 gingen wij in de auto op weg naar Schmallenberg om daar hotel Stoffels te gaan bevolken. De reis bleek alleen langer te duren dan gepland. Wij werden naar de snelweg gedirigeerd door de TomTom. Door de spits stonden wij regelmatig stil. Uiteindelijk kwamen wij omstreeks 19.00 uur aan in het hotel/ restaurant.

Na een welkome douche schoven wij aan tafel. Gezelligheid troef hier. Het restaurant zat bijna helemaal vol. En het rook heerlijk. De maag knort en dus eten en bier op tafel. Wim nam een Roothaarsteigpfanne en ik ging voor de Hawai- schnitzel mit Bratkartoffeln.

Zo dat was effe buffelen om dat weg te krijgen. Dan nog even wegspoelen met een glas wijn en twee Irish Coffee toe. Dan weet je zeker dat je lekker slaapt en goed snurkt.
Dat snurken was voor ondergetekende geen enkel punt. De volgende morgen vroegen andere gasten of die nacht de airco aan was blijven staan.
Na het ontbijt uitgecheckt en naar de VVV in Saalhausen. Dit was een dorpje op 15 kilometer. In Schmallenberg is het ook mogelijk om te gaan vissen in de Lenne. Zij hebben echter drie strekken, die eens in de drie maanden bevist mogen worden. Ik wilde eigenlijk op strek 3, maar dan had ik er een maand eerder moeten zijn. Strek 1 en 2 zijn moeilijk te bevissen vanwege de enorme begroeiing.
Het was even zoeken naar de VVV Saalhausen maar we kwamen er uit.

Ons werd de plek gewezen waar de vergunning (15 euro pppd) geldig was. Dat bleek uiteindelijk maar een klein stukje van circa 1 kilometer langs een park.

Alles zag er netjes en verzorgd uit. We parkeerden bij de kerk en liepen eerst langs een groot terras. Dit terras lag aan de Lenne vlak voor een stuw.
Wij zagen zeker 10 tot 15 grote vissen zwemmen. Hier mochten wij dus niet vissen. Vanaf de stuw is het vergund.
In de Lenne zagen we overal vis zwemmen, soms groot soms klein. Ik weer met de nimf (diverse) en Wim ging voor de droge vlieg. Het duurde even voor dat ik een brul hoorde. De walkant was hoog, maar ik had gelukkig een uitschuifbaar schepnet meegenomen.
Wim had een behoorlijke vlagzalm gehaakt. Kort daarop lag hij op de wal. Je kan ook naar de overkant gaan en daar makkelijk in het water stappen. Een stukje verderop waren wat stroomversnellingen. Wim ging daar de droge vlieg presenteren. Ik pakje het volgende stukje met de nimf. Wim ving een aantal mooie vissen.
Uiteindelijk ging ik ook met de droge vlieg. En weldra had ik 10 vissen gehaakt. Daar zaten mooie voorns en af en toe een forel bij.
Om vier uur even een biertje pakken bij het terras en dan nog een uurtje, want we moesten ook nog naar huis. Om zes uur gestopt met vissen en wat te eten gezocht. Daarna terug naar huis.
We kwamen tegen middernacht aan. Wat een leuk kort visavontuur was dit zeg.
Verrassend en mooie vis omgeving. Zeker om nog een keer terug te komen.
Misschien volgend jaar al.

Peter Warmerdam




Terug naar verhalen

 

 
Webdesign door Computer Aided Visuals bv