Het is maandagochtend 15 juli 2019 rond half
elf.
Ik kom aan bij viscollega Wim in Haarlem. Wij
gaan op dinsdag, woensdag en donderdag vissen
in de Ahr in Duitsland.
Daarna gaan we als toegift naar de Lenne bij Lennestadt-Saalhausen.
Wij hebben een hotel genaamd Pfahl geboekt in
het plaatsje Wershoven.
Bij de Lenne hadden wij geboekt bij Landgasthaus
Stoffels in Schmallenberg.
De vergunning voor de Ahr hadden wij besproken
bij fam. Wenzel, Alte Hofstrasse 20 in het plaatsje
Insul.
Wim stond al in de deur en had er dus zin in.
Met een behoorlijk volle auto togen wij op pad.
Ik zelf ben net in het gelukkige bezit van een
nieuwe knie. En Willem moest het gezondheidstechnisch
rustig aan doen. Vandaar het vertrek op een christelijke
tijd. We gaan via Venlo en zijn er rond half vier.
We dachten eerst even de vergunning te halen,
maar Wenzel bleek niet thuis. Dus dan maar inchecken
in het hotel. Ook daar hing een kaartje aan de
deur dat zij om 5 uur terug waren.
's Lands wijs, 's lands eer. Dan maar eerst even
een mannenbiertje halen in een prachtig hotel
dat wel open was.
Na een telefonische afspraak met Wenzel de vergunning
geregeld. 30 Euro voor twee dagen is goed te doen.
We parkeerden bij Wenzel en gingen lopend polshoogte
nemen. Vanaf de weg zagen wij door de bosjes diverse
vissen zwemmen en springen. Het zag er fantastisch
uit. Hoopvol terug naar het hotel dat inmiddels
weer toegankelijk was.
Alsof je een grote huiskamer binnenkomt. Mooie
schone nieuwe kamers. Even opfrissen en naar het
restaurant. Een biertje, schnitzel Jager stijl
en bratkartoffeln. Dit is in Duitsland altijd
goed. We sloten af met een karafje witte wijn.
De volgende morgen parkeerden we bij Wenzel en
gingen optuigen. Uiteraard weer te veel hengels
en reels mee. In het waad pak gestoken, met hengel,
een rugzak vol vliegen, waadstok en schepnet naar
de Ahr. Je kan kort na het bord (beginpunt van
de stek) de rivier in, daar is een doorwaadplaats
voor landbouwvoertuigen.
Daar even naar de overkant en langs de kant zoeken
naar een open plek. Er is in dit stuk veel begroeiing.
Maar niet lang daarna deed een open plek zijn
intrede. Door de beschutting was er bijna geen
wind. Aan de overzijde lag een lange rotspartij
met een paar mooie poelen daarvoor. Ik ging met
de nimf starten. Wim deed een droog vliegje aan
de leader. Menigmaal zag ik vis op mijn nimf afkomen
maar die trokken zich telkens weer terug. Ik had
inmiddels al een stuk of 10 nimfen geprobeerd
en ik hoor Wim ineens met een grote "Ja beet".
Wim had een mooi visje aan de haak. Ik stopte
even en pakte de telefoon om dit vast te leggen.
Even later had Wim weer beet.
Ook Wim had al diverse vliegen geprobeerd. Ik
ging toch maar een droog iets aanbinden en een
tapse leader. Ik had een grote mier in de nimfdoos.
Die dwarrelde op het water en ik zag twee grote
vissen stijgen. De kleinste was het felst en stortte
op de mier. Lekker gevoel om weer eens de hengel
helemaal krom te hebben. Een mooie forel kwam
langzaam naar de kant. De kop was er af en vol
enthousiasme visten wij verder. Wim ving er nog
een paar. Ik zag alleen maar stijgers en zwemmers.
Ik kon een aantal keren vlak voor de vis mijn
vliegje presenteren. Helaas geen interesse. Wim
hoorde ik meerdere keren roepen dat hij missloeg.
Zijn probleem waren de fanatieke kleine visjes.
Zijn vlieg raakte het water en werd weggetrokken
door kleine visjes. De grote vissen kregen geen
kans. Wel heel veel vis gezien in deze diepe poelen.
Het werd tijd voor een biertje uit de koeltas
bij de auto en een broodje zalm en een broodje
zelfgemaakte tonijnsalade. Omdat er veel begroeiing
was zijn we met de auto wat verder stroomopwaarts
gaan kijken. Na een paar honderd meter was een
inrit met het bord verboden toegang maar vrij
voor vissers. Dus wij het pad af naar de rivier.
Een terreinauto was niet voorradig dus werd het
een beetje lunaparken. Bij de rivier aangekomen
zagen we dat ze net bezig waren om de heel zwaar
begroeide walkant te maaien met een tractor en
zwaar materieel. Maar wat zag deze plek er mooi
uit. Zeker honderd meter walkant en een breed
water ervoor. Tussen de begroeiing van bomen aan
de overkant een grote kale rotspartij.
Ook hier zagen wij veel vissen zwemmen. Telkens
twee of drie vissen die samen rondtrokken. Dat
waren behoorlijk grote vissen. Wim had veel last
van de kleine rotzakjes. Toch wist Wim een mooie
vlagzalm te haken. Ik was natuurlijk weer met
de nimf begonnen. Maar wilde dat na meer dan 10
verschillende nimfen staken. Plots kreeg ik een
aanbeet van een grote vis. Hengeltje krom en de
kracht van de vis was merkbaar. Vlak bij de kant
schoot de forel los. Het was inmiddels tijd voor
het avondeten. Wij hadden besloten om deze plek
vanavond nog een keer te proberen, want in de
avonduren gaat het los (dachten we). Midden in
het kleine dorp Insul vonden wij een mooi hotel/restaurant
met groot terras, genaamd Ewerts. Bijna het hele
terras zat vol wat goede hoop gaf over de kwaliteit.
Wat smaakt een klein tapbiertje toch lekker.
Voldaan gingen we terug naar de net gemaaide plek.
Onder het genot van de geur van vers gemaaid gras
werden de vliegen gepresenteerd. Echter zonder
resultaat. We zagen van alles zwemmen maar bijten
deden ze niet. Uiteindelijk gingen we ietwat teleurgesteld
terug naar het hotel. Op de kamer nog een kleine
versnapering waarbij de vermoeidheid merkbaar
was. De volgende dag om half negen ontbijten en
uitchecken. Op naar Insul. We parkeerder weer
bij Wenzel voor de deur. In de ochtend weer naar
de allereerste poel bij de rotsen. Deze dag had
ik meer succes met de nimf. Maar bijna allemaal
kleine vissen. Wim ving er weer een paar met droog.
Ik ging ook naar droog maar dat werd meer vastzitten
vanwege de beperkte werpruimte. Telkens was er
interesse. Weer met de nimf zag je de vis erachter
aan zwemmen. Het water is hier enorm helder. We
hadden alle dagen schitterend weer wat het zicht
nog mooier en duidelijker maakte. Plots kreeg
ik een paar aanbeten op de roze nimf. Ving ik
toch nog een visje. Wim had er natuurlijk alweer
een paar gevangen. Het werd tijd voor een lunch
en een nieuwe stek. Wij reden naar de gisteren
nog gemaaide plek.
Wat een pracht omgeving en rust. Het enig wat
stoorde was af en toe een motorcolonne op de weg
verderop. Wij zagen heel veel vis. Ook veel grote
vis, dik 60 a 70 centimeter. Daar gingen we op
jagen. Meerdere keren vlak voor de neus de nimf
of de droge vlieg. Ze waren bijna niet te verleiden.
Ik had twee hengels opgetuigd zodat ik afwisselend
met droog of de nimf kon vissen. Ineens werd mijn
roze nimf gepakt door een grote kopvoorn. Die
liet meteen merken dat hij niet van zins was op
het matje te komen. Ik liet hem even uitrazen,
waarna hij rustig naar de kant getrokken kon worden.
Deze prachtige jongen kon ik even later onthaken.
Daarna had ik nog een stuk of 8 kleine vissen
gevangen. Rond de klok van 4 gingen wij in de
auto op weg naar Schmallenberg om daar hotel Stoffels
te gaan bevolken. De reis bleek alleen langer
te duren dan gepland. Wij werden naar de snelweg
gedirigeerd door de TomTom. Door de spits stonden
wij regelmatig stil. Uiteindelijk kwamen wij omstreeks
19.00 uur aan in het hotel/ restaurant.
Na een welkome douche schoven wij aan tafel. Gezelligheid
troef hier. Het restaurant zat bijna helemaal
vol. En het rook heerlijk. De maag knort en dus
eten en bier op tafel. Wim nam een Roothaarsteigpfanne
en ik ging voor de Hawai- schnitzel mit Bratkartoffeln.
Zo dat was effe buffelen om dat weg te krijgen.
Dan nog even wegspoelen met een glas wijn en twee
Irish Coffee toe. Dan weet je zeker dat je lekker
slaapt en goed snurkt.
Dat snurken was voor ondergetekende geen enkel
punt. De volgende morgen vroegen andere gasten
of die nacht de airco aan was blijven staan.
Na het ontbijt uitgecheckt en naar de VVV in Saalhausen.
Dit was een dorpje op 15 kilometer. In Schmallenberg
is het ook mogelijk om te gaan vissen in de Lenne.
Zij hebben echter drie strekken, die eens in de
drie maanden bevist mogen worden. Ik wilde eigenlijk
op strek 3, maar dan had ik er een maand eerder
moeten zijn. Strek 1 en 2 zijn moeilijk te bevissen
vanwege de enorme begroeiing.
Het was even zoeken naar de VVV Saalhausen maar
we kwamen er uit.
Ons werd de plek gewezen waar de vergunning (15
euro pppd) geldig was. Dat bleek uiteindelijk
maar een klein stukje van circa 1 kilometer langs
een park.
Alles zag er netjes en verzorgd uit. We parkeerden
bij de kerk en liepen eerst langs een groot terras.
Dit terras lag aan de Lenne vlak voor een stuw.
Wij zagen zeker 10 tot 15 grote vissen zwemmen.
Hier mochten wij dus niet vissen. Vanaf de stuw
is het vergund.
In de Lenne zagen we overal vis zwemmen, soms
groot soms klein. Ik weer met de nimf (diverse)
en Wim ging voor de droge vlieg. Het duurde even
voor dat ik een brul hoorde. De walkant was hoog,
maar ik had gelukkig een uitschuifbaar schepnet
meegenomen.
Wim had een behoorlijke vlagzalm gehaakt. Kort
daarop lag hij op de wal. Je kan ook naar de overkant
gaan en daar makkelijk in het water stappen. Een
stukje verderop waren wat stroomversnellingen.
Wim ging daar de droge vlieg presenteren. Ik pakje
het volgende stukje met de nimf. Wim ving een
aantal mooie vissen.
Uiteindelijk ging ik ook met de droge vlieg. En
weldra had ik 10 vissen gehaakt. Daar zaten mooie
voorns en af en toe een forel bij.
Om vier uur even een biertje pakken bij het terras
en dan nog een uurtje, want we moesten ook nog
naar huis. Om zes uur gestopt met vissen en wat
te eten gezocht. Daarna terug naar huis.
We kwamen tegen middernacht aan. Wat een leuk
kort visavontuur was dit zeg.
Verrassend en mooie vis omgeving. Zeker om nog
een keer terug te komen.
Misschien volgend jaar al.
Peter Warmerdam
|
|
|