Hans
Suweijn,
Bescheiden lid van de Mug sinds vele jaren, je altijd aanwezige glimlach.
Behoudens je sigaren ging je je nauwelijks te buiten aan genotmiddelen,
toch geveld tijdens het fietsen door falende coronairen.
Een ieder die jou met een technisch probleem benaderde hielp je. De liefde
voor je vak werd ook buiten je werksfeer manifest. Een handig hulpmiddel
voor aan of zelfs een hele vice maakte je buitengewoon vakkundig. Wat stuk
was werd gerepareerd.
Helaas weerhield de zorg voor je gezin je van al te grote tripjes met de
Mug. Een enkel nachtje Oostvoorne, ook een keer naar Duitsland. Meer was
niet mogelijk, je vrouw en zoon kon je niet langer alleen laten. Toch sprak
je daar nooit over. Aan de ene kant bewonderenswaardig, aan de andere kant
jammer dat je je zorgen niet meer hebt gedeeld. Want misschien geldt hier
ook : gedeelde zorg is halve zorg…
Hans, een zeer aimabel man met ingetogen humor waar ik veel mee optrok in
de nabije polders en rond de spuisluizen en waar een ieder van ons wel een
of ander fraai geconstrueerd of hersteld object van in bezit heeft. Die
objecten en de herinneringen aan hem zullen we koesteren, zijn glimlach
zullen we missen.
Vaarwel..
