|
Op 14 juli 2022, op zijn verjaardag nota bene,
werd Willem getroffen door een ernstige hersenbloeding.
Er volgde een hele nare periode die eindigde op
15 oktober 2022.
De uitvaart was op 20 oktober , behalve zijn schoonzuster
en bestuursleden van zowel de jachtsociëteit als
de jachthoornblazers, sprak ook Hein de aanwezigen
toe namens VVG de Mug.
Hier volgen zijn woorden die aangeven dat Willem
zeer gemist zal worden zowel als lid als vriend.
Lieve familie, vrienden en bekenden van Willem.
Ik sta hier niet alleen als voorzitter van het
Vlieg Vis Gezelschap de Mug, die ik verder gewoon
de Mug zal noemen, maar ook als vriend. Toen de
Mug in 2000 werd opgericht was Willem al meteen
van de partij, hij viste al veel langer maar deze
nieuwe vorm van vissen wilde hij graag ontdekken.
Willem had op dat moment al bewezen dat hij een
geweldige visser was in de baars competitie van
de HVH waar jaren lang de vraag was wie er dat
jaar tweede zou worden. Iedereen wist al wie er
weer clubkampioen zou worden.
In 2003 kon ik door miscommunicatie niet mee met
een groepje naar de Kyll, toen Willem dit hoorde
zei hij spontaan "dan ga ik toch met je mee'.
Dit werd een top weekend en we hebben dit meer
dan tien jaar herhaald in verschillende Duitse
rivieren. Tijdens deze tripjes leerde ik Willem
steeds beter kennen. Zo hij had een enorme kennis
van de natuur. Alle wilde planten die we langs
de rivier tegen kwamen wist hij bij naam te noemen.
De basis van deze kennis legde hij met zijn broer
Cor waarmee hij in zijn jeugd altijd de duinen
in trok om hun eieren verzameling uit te breiden.
Willem was ook altijd bezig met allerlei gein
uit te halen. Twee van de vele voorbeelden zal
ik noemen, deze geven precies aan hoe hij was.
Bij de mug is het de gewoonte dat iedereen een
bardienst draait, Willem was ingedeeld op de laatste
clubavond van dat jaar, toen wij binnen kwamen
stond er een heuse kerstman achter de bar, u begrijpt
wel dat was nou weer typisch Willem. Ook een keer
liet een van onze leden vol trots zijn nieuwe
pocket camera zien en vertelde erbij dat deze
waterdicht was.Willem pakte zijn camera en gooide
deze in een glas bier, de eigenaar zei natuurlijk:
“wat doe jij nou man” waarop Willem laconiek antwoorde:
“hij is toch waterdicht”.
De jaarlijkse visreizen van de Mug vond Willem
aanvankelijk niks, hij was liever met een maat
op pad. Maar daar kwam verandering in toen hij
in 2016 voor het eerst met de club meeging naar
Noorwegen. De prachtige rivieren en de gezellige
groep vrienden kon hij zeer waarderen. De jaren
daarop viste hij in de mooiste wateren van o.a.
Slovenië en Bosnië.
Maar in Nederland viste hij ook gewoon door met
zijn maten, behalve vissen was Willem ook expert
in het vangen van allerlei objecten. Als ik de
meerdere winkelmandjes buiten beschouwing laat
heb ik hem nog twee paraplu’s een zonnebril, een
leren jas en een pop zien vangen. Maar zijn zwaarste
vangst deed hij in Hillegom waar hij na het nodige
takelwerk een grote rietenmand boven haalde. De
aardappelen zaten er nog in en dat is best knap
aan 12/00. Je kan gerust stellen dat Willem het
viswater altijd keurig opgeschoond achterliet.
Willem zag kans om zich te ontwikkelen tot een
van de beste voornvissers van de Mug. Hij had
in de loop der jaren veel uren gemaakt en kon
ze altijd wel vangen. Hier op dit blad zit een
vliegje met een roze kop en een zwart lijfje,
op zich geen bindtechnisch hoogstandje maar deze
vangt wel geweldig. Willem heeft deze nimf zelf
ontwikkeld. Natuurlijk zijn er altijd mensen zijn
die beweren dat deze al bestond of claimen dat
zij de bedenker ervan zijn. Maar dat zijn we onderhand
wel gewend in de vliegviswereld. Feit is dat deze
vlieg geen officiële naam heeft. Bij deze zal
deze vlieg, die onderhand elk lid van de mug in
zijn vliegendoos heeft zitten, genoemd worden
naar Willem. Deze vlieg heet vanaf nu officieel:
Willem’s special. Iedere keer wanneer een vliegvisser
deze vlieg aanknoopt zal hij automatisch even
aan Willem denken.
Helaas kreeg Willem de laatste jaren wat lichamelijke
ongemakken. De tia’s waar hij mee moest dealen
maakten hem angstig, emotioneel en hadden zijn
weerslag op zijn humeur. Ook liep hij de laatste
jaren steeds slechter waardoor hij enkele clubreizen
moest laten schieten. Toch bleef hij stug doorvissen.
Behalve een hengel hoorde nu ook een visstoeltje
tot zijn standaard uitrusting. Hij zocht dan een
mooi plekkie, zette het stoeltje neer en ging
lekker vissen, ook al hield dat in dat zijn vismaat
zijn vlieg steeds uit het boompje moest halen
die er recht tegenover stond.
Willem, omdat jij al vanaf het aller eerste begin
altijd een trouw lid bent gebleven van de Mug
is het mij een genoegen om je nu postuum te benoemen
tot erelid van de Mug.
Willem je was een topper, vis nu maar verder in
hemelse wateren.
|
|
|
